NRC-journalist Japke-d Bouma heeft de afgelopen jaren een reputatie opgebouwd waar het gaat om het (licht-ironisch) beschrijven van het hedendaagse kantoorleven. Onlangs ondervroeg ze CfPB-directeur Wim Pullen over hoe gezond het eigenlijk is om in een open kantoor te werklen. Het leverde een vermakelijk en tegelijkertijd leerzaam artikel op.
In het artikel maakt Wim Pullen onder meer duidelijk dat de term ‘open kantoor’ voor velerlei uitleg vatbaar is en dat er bijgevolg niet zomaar conclusies kunnen worden getrokken over de gezondheidseffecten van ‘het’ open kantoor. Pullen merkt voorts op dat het twijfelachtig is of een open kantoor per definitie de creativiteit bevordert (zoals toch vaak beweerd wordt): “De meeste open kantoortuinen zijn bedacht om kosten te besparen: meer mensen in minder ruimte. Op zich een valide argument. Maar ik vind dat werkgevers veel te weinig nadenken over de gevolgen.”
Bouma’s ironische suggestie dat we maar gewoon helemaal moeten stoppen met kantoren, wordt evenwel nuchter weersproken door de CfPB-directeur: “Een gebouw voorziet in een hoop primaire behoeften: geborgenheid, schuilen voor de elementen, sociale interactie, dus nee. Maar als je klakkeloos de tijgers bij de aapjes zet, kan je erop wachten tot de één de ander opvreet.”
Lees het hele artikel uit het NRC Handelsblad van 18 september: https://bit.ly/2NNj2vo
